با توجه به اینکه ایران در شرایطی اقدام به انتخاب استراتژی می­ کند که نمی­داند امریکا و شرکت­های بین ­المللی چه استراتژی را انتخاب خواهند کرد پس باید استراتژی را انتخاب کند که کمترین هزینه را برای وی در برداشته باشد.

حال با توجه به اینکه ایران نمی­داند فشار تحریم­های وارده از سوی امریکا افزایش خواهد یافت یا خیر و باید بین استراتژی واگذاری به شرکت­های داخلی و واگذاری به شرکت­های بین ­المللی یکی را انتخاب کند اگر استراتژی واگذاری به شرکت­های بین ­المللی را انتخاب کند ممکن است در این شرایط چون ایران احتمال می­دهد شدت تحریم­های وارده از سوی امریکا افزایش یابد در ابتدا بیان می دارد که می تواند تا حدی معلوم هزینه­ های بالای شرکت­ها را بپردازد و سود بالایی را به آنها پیشنهاد می­دهد که احتمال دارد به موجب این امر با مشارکت بیشتر شرکت­ها در توسعه میادین نفتی ایران، تولید نفت این کشور افزایش یابد. از طرفی دیگر، احتمال دارد که اگر امریکا به تحریم ایران بپردازد شرکت­ها نیز تحت تاثیری که تحریم­های امریکا بر آنها خواهد گذاشت همکاری لازم را برای توسعه میادین نفتی ایران انجام ندهند. در صورت چنین اقدامی احتمال دارد که شرکت­ها تمام توان خود را جهت افزایش تولید نفت ایران بکار نگیرند و تولید ایران افزایش نیابد و فقط هزینه­ های ایران ناشی از سود بالایی که به این شرکت­ها داده بود افزایش یابد. در نتیجه دولت ایران برای اینکه بخواهد استراتژی واگذاری به شرکت­­های بین ­المللی را انتخاب کند و تولید خود را افزایش دهد باید ریسک افزایش بیش از حد هزینه­ های خود را از هزینه­ های معلوم و کمتر شرکت­های داخلی قبول نماید. هم­چنین دولت می ­تواند استراتژی واگذاری به شرکت­های داخلی را انتخاب کند و به وضعیت تولید فعلی خود راضی باشد. بنابراین انتخاب استراتژی واگذاری به شرکت­های بین ­المللی برای ایران همراه با ریسک خواهد بود.
با توجه به فشار هزینه­ های وارده به لحاظ تحریم­ها بر شرکت­های بین ­المللی، این شرکت­ها خواهان سود بیشتر از ایران برای مشارکت می­باشند و حتی ممکن است که نه تنها این شرکت­ها هزینه­ها را افزایش دهند بلکه به دلیل مشارکت در جهت تحقق اهداف امریکا بدون توجه به هزینه­ها استراتژی مشارکت کمتر را انتخاب کنند.
بنابراین انتخاب استراتژی واگذاری به شرکت­­های بین ­المللی ریسک بیشتری نسبت به استراتژی واگذاری به شرکت­های داخلی برای ایران در بر دارد.
ترجیحات شرکت­های بین ­المللی:
در مورد شرکت­های بین ­المللی فرض بر این است که چون این شرکت­ها خواهان افزایش سود خود می­باشند انتخاب استراتژی مشارکت کمتر به دلیل کاهش سود این شرکت­ها، ریسک کاهش سود را نسبت به انتخاب استراتژی مشارکت بیشتر در بر دارد. بنابراین به نفع این شرکت­هاست که حتی با وجود امکان تهدید از سوی امریکا، برای تحقق اهداف خود استراتژی مشارکت بیشتر را انتخاب کنند.
ترجیحات امریکا:
با توجه به هزینه­ های اعمال تحریم که- در قسمت های قبلی بدان پرداخته شده است- برای امریکا وجود دارد و از سویی دیگر اهدافی که امریکا از اعمال تحریم بر ایران دنبال می­ کند و اینکه در بلند مدت به اهداف اقتصادی خود رسیده است و توانسته است که اثرات منفی بر روی اقتصاد کشور ایران داشته باشد. استراتژی اعمال فشار کمتر برای امریکا دارای ریسک است. زیرا این کشور به دنبال منزوی کردن ایران است و به دلیل درآمد ملی بالای امریکا، این کشور می ­تواند از هزینه­ های ناشی از اعمال تحریم چشم­پوشی کند. از سویی دیگر در شرایط اعمال فشار کمتر، چون امریکا به دنبال افزایش سود شرکت­های امریکایی در طی مشارکت در توسعه میادین نفتی ایران است به نفع این کشور است که شرکت­های بین ­المللی استراتژی مشارکت کمتر را انتخاب کنند تا ایران به دنبال جلب مشارکت شرکت­های امریکایی باشد.
بازی مذکور را می­توان در فرم ماتریسی به صورت زیر نوشت که در آن بازیکن C (شرکت­های بین ­المللی) به صورت صفحه نشان داده می­ شود با ذکر این نکته که هر صفحه متناظر با یک استراتژی بازیکن مذکور است.
فرم ماتریسی بازی:

1. 1. بازیکن C (شرکت­های بین ­المللی) استراتژی G را انتخاب کند.

جدول ۴-۱: بازی ایران و امریکا و شرکت­های بین ­المللی نفتی در حالت ایستا در صورت اتخاب استراتژی توسط شرکت­ها
امریکا

D E
B
ایران

C

منبع:محاسبات محقق

1. 1. بازیکن C (شرکت­های بین ­المللی) استراتژی H را انتخاب نماید.

جدول ۴-۲: بازی ایران، امریکا و شرکت­های بین ­المللی در حالت ایستا در صورت انتخاب استراتژی H توسط شرکت­های بین ­المللی
امریکا
D E