خطای باتری: باتری از جمله اجزای مهم یک Master Node میباشد، تا آنجا که با خالی شدن باتری، طول عمر Master Node به پایان میرسد. به بیانی هرگونه نقص و خرابی باتری، وقوع خطای پایدار را در شبکه سبب می شود. از اینرو به منظور پیشگیری از خطای پایدار ذکر شده، استفاده از روشهایی برای یک Master Node الزامی است. در ادامه به منظور پیشگیری از خالی شدن باتری Master Node، روشهای کاهش هزینه ارتباطات، استفاده همزمان از تکنولوژیهای ارتباطی مختلف و انتخاب باتری با کیفیت عالی، شرح داده میشوند.
با بهره گرفتن از روش کاهش هزینه ارتباطات، میتوان از خالی شدن سریع باتری Master Node پیشگیری کرد. از آنجا که ارتباطات بیشترین میزان انرژی را مصرف می کنند، میتوان با کم کردن هزینه های ارتباطات، انرژی قابل توجهی را ذخیره کرد. روش کار بدین صورت میباشد که بجای ارسال پیوستهی اطلاعات از ارسال گسسته استفاده می شود که این امر نیاز به حافظه دارد. همچنین بجای ارسال مداوم داده های خام میتوان آنها را در حافظه نگه داشت و تنها نتایج پردازشها را ارسال کرد. لازم به ذکر است که هر Master Node قابلیت پشتیبانی از یک حافظه RAM چندین گیگابایتی را دارد.
روش دیگر به منظور پیشگیری از خالی شدن باتری، استفادهی همزمان از دو تکنولوژی ارتباطی متفاوت است. Master Node به دو نوع تکنولوژی ارتباطی بلند برد و بلوتوث مجهز است. حال اگر انتقال بلند برد نسبت به بلوتوث انرژی بیشتری را مصرف کند، آنگاه به منظور ذخیرهی انرژی، Master Node می تواند برای ارسال اطلاعات به Mobile Node از تکنولوژی بلوتوث استفاده کند و در مواردی خاص برای ارسال اطلاعات به ابر از تکنولوژی ارتباطی بلند برد استفاده کند.
دیگر روش پیشگیری از خراب شدن باتری، استفاده از باتری با کیفیت عالی است. اگرچه هزینه های مالی یکی از محدودیتهای طراحی و پیادهسازی خوب Master Nodeها میباشد. اما در مرحله طراحی باید به تفاوت Body Nodeها و Master Nodeها توجه شود. از آنجا که تعداد زیادی سنسور در یک شبکه پوشیدنی وجود دارد پس باید هزینه Body Nodeها کم باشد. اما باید یادآوری کرد که در یک شبکه تک Master Nodeی، تنها یک Master Node فیزیکی وجود دارد، همچنین در شبکه های چند Master Nodeی تعداد Master Nodeها بسیار کمتر از Body Nodeهاست؛ این امر باعث می شود که در انتخاب باتری و اجزاء سازندهی Master Node، قطعات با کیفیتتری مورد استفاده قرار گیرد.
اگرچه رعایت فاکتورهای پوشیدنی و معیارهای ارگونومی در طراحی و پیادهسازی Master Nodeها ضروری است اما اگر اندازهMaster Node تا میزان قابل قبولی بزرگ باشد، اشکالی ندارد. زیرا که محل قرار گیری Master Node در توپولوژی شبکه ثابت نیست و می تواند در هرجا قرار گیرد. به طور مثال اگر به علت اندازه بزرگ نشود که آنرا به عنوان یک دستبند استفاده کرد، میتوان آنرا بر روی کمربند نصب کرد، این درحالیست که یک Body Node که مسئولیت کنترل ضربان قلب را دارد نمیتواند در هر مکان از توپولوژی شبکه قرار گیرد.
امروزه به منظور ذخیره حرکات و فعالیتهای انسان انواع مختلفی از کامپیوترهای پوشیدنی از قبیل Fitbit و Misbit Shine توسط کارخانههای سازنده، تولید می شود. طراحی این محصولات شبیه طراحی Master Node میباشد. طراحی Fitbit به صورتی است که بر روی مچ دست نصب می شود و به عنوان یک دستبند مورد استفاده قرار میگیرد.
از مطالب ذکر شده میتوان به این نتیجه رسید که طراحی و پیادهسازی گره Master Node با Body Node متفاوت است. بطوریکه میتوان تا اندازه قابل قبولی از هزینه های اقتصادی و بزرگ بودن اندازه Master Nodeها چشمپوشی کرد. از اینرو میتوان باتری Master Nodeها را بگونهای در نظر گرفت که انرژی زیادی را ذخیره کنند و همچنین قابل تعویض و قابل شارژ باشند.
اگر چه طول عمر باتری Master Nodeها و مدت زمان نگهداری شارژشان طولانی است اما در هر زمان این احتمال وجود دارد که باتری خراب شود یا شارژش تمام شود. در این شرایط استفاده از باتری افزونه راهحل مناسبی است. بدین صورت که اگر خراب شدن یا خالی شدن باتری یک Master Node سبب وقوع خطای پایدار در Master Node گردد، بلافاصله از باتری افزونه استفاده شود. لازم به ذکر است که اگر شارژ باتری یک Master Node تمام شود میتوان بلافاصله از باتری افزونه استفاده کرد و سپس باتری با شارژ کم را دوباره شارژ کرد و به عنوان باتری افزونه مورد استفاده قرار داد. با هر بار خالی شدن شارژ باتری میتوان این چرخه را تکرار کرد.
خطاهای نرمافزار: مدیریت Body Nodeهای افزونه توسط نرمافزار Master Node صورت میگیرد. Master Node مدیریت Body Nodeهای افزونه را به دو صورت چک کردن اطلاعات و چک کردن فعالیت انجام میدهد. در روش چک کردن اطلاعات اگر داده های دریافتی از یک Body Node نوسان زیادی داشته باشند، آنگاه Master Node، خطا را در Body Node تشخیص میدهد و بعد Body Node معیوب را از ساختار شبکه حذف و سپس یک Body Node افزونه را جانشین آن می کند.
اما در روش چک کردن فعالیت، Body Node خودش خرابی خود را تشخیص میدهد و بلافاصله خود را Mask می کند و دیگر چیزی را برای Master Node ارسال نمیکند. به عبارتی Body Node خراب خودش را از توپولوژی شبکه حذف می کند، Master Node در این حالت Body Node را چک می کند تا بفهمد داده ارسال می شود یا نه؛ اگر Master Node تشخیص دهد که Body Node هیچ دادهای را برایش ارسال نمیکند، آنگاه یک Body Node افزونه را جایگزین آن می کند. البته این روش کارا نیست زیرا Master Node همیشه به سبب سرکشی مداوم Body Nodeها مشغول است. برای رفع مشکل این روش توصیه می شود که Master Node به صورت مداوم از Body Nodeها سرکشی نکند، در عوض Body Node معیوب قبل از Mask کردن خود، یک پیام «مُردم» را برای Master Node ارسال کند. سرانجام Master Node با دریافت این پیام یک Body Node افزونه را جایگزین آن می کند.
سختافزار و نرمافزار Master Nodeها نسبت به Body Nodeها پیشرفتهتر است. به عبارتی در مقایسه با Body Nodeها، آنها قادر به اجرای الگوریتمها و محاسبات پیچیدهتری هستند. لذا Master Nodeها میتوانند مدیریت داده ها را در سطح بالاتری انجام دهند، به طور مثال بررسی کیفیت داده یکی از مباحث مدیریت داده است که می تواند توسط Master Node و در سطح بالاتری نسبت به Body Node انجام شود.
۳-۳-۲-۲ Master Node مجازی
Master Node نقش مهمی را در معماری سه لایهای ارائه شده ایفا می کند. از اینرو وجود گره Master Node در شبکه یک نیاز محسوب می شود. در معماری ارائه شده اگر بنا به هر دلیلی Master Node فیزیکی از کار بیافتد، بگونهای که قادر به انجام ادامه وظایفش نباشد، آنگاه شبکه قادر به ادامه دادن فعالیتش نیست. در این شرایط به منظور تحمل خطای فوق، Mobile Node گره Master Node فیزیکی معیوب را از ساختار شبکه حذف می کند و با خبردار کردن Body Nodeها از معیوب بودن Master Nodeشان، به آنها فرمان میدهد تا اطلاعات حس شدهشان را برای Mobile Node ارسال کنند.
ممکن است فرایند ارسال مستقیم اطلاعات از Body Nodeها به Mobile Node با این ایده همراه باشد که Master Node از ساختار شبکه حذف شده و Mobile Node خود، جایگزین آن شده است. اما واقعیت امر این است که با توجه به نقش کلیدی Master Node، نمی توان آنرا از ساختار شبکه حذف کرد. پس باید فرایند ارسال اطلاعات از Body Nodeها به Mobile Node بگونهای باشد که Body Nodeها فکر کنند اطلاعاتشان را برای یک Master Node میفرستند و در طرف مقابل نرمافزار Mobile Node فکر کند که اطلاعاتش را از یک Master Node میگیرد. دلیل این امر اهمیت انجام کارها بصورت سلسله مراتبی در بین گرههاست. به بیانی باید مشکل فوق بگونهای حل شود که سلسله مراتب کارها در معماری سه لایهای ارائه شده حفظ شود. واقعیت امر این است که برای تحقق هدف فوق به یک Master Node نیاز است و این در حالیست که شبکه ما فاقد هرگونه Master Node فیزیکی است.
با توجه به مطالب بیان شده، وجود یک Master Node مجازی در شبکه نیاز است. در واقع یک Master Node مجازی به صورت نرمافزاری در گره Mobile Node ایجاد می شود. به منظور درک بهتر میتوان Master Node مجازی را شبیه کیبرد مجازی ویندوز تصور کرد که در صورت خرابی کیبرد فیزیکی، میتوان از آن استفاده کرد. به بیانی سادهتر Master Node مجازی یک نرمافزار است که توانایی انجام تمام کارهای Master Node فیزیکی را دارد. Mobile Node ابتدا Master Node فیزیکی معیوب را از ساختار شبکه حذف می کند، سپس به Body Nodeهای آن فرمان میدهد که اطلاعاتشان را برای Master Node مجازی ارسال کنند، این کار سبب می شود که Body Nodeها متوجه نبود Master Node فیزیکی در شبکه نشوند. همچنین Master Node مجازی با دریافت این اطلاعات، مانند یک Master Node فیزیکی آنها را پردازش می کند و نتایج پردازش را به نرمافزار Mobile Node میدهد. لازم به ذکر است که در فرایند مذکور، نرمافزار Mobile Node بگونهای طراحی می شود که داده ها و اطلاعات مورد نیازش را از Master Node مجازی میگیرد.
خطاها و خرابیهای Master Node مجازی نسبت به Master Node فیزیکی متفاوت است. Master Node مجازی یک نرمافزار، واقع در Mobile Node است؛ بنابراین تهدیدات آن مانند تهدیدات نرمافزارMobile Node است. به عنوان مثال hang کردن Mobile Node باعث وقوع خطای پایدار در Master Node مجازی می شود. این تهدیدات و راه حلهای آنها در بخش ۳-۳-۶ و در قسمتخرابیدرنرمافزارMobile Nodeها به تفضیل شرح داده میشوند. شکل ۳-۱۶ برقراری ارتباط بین Mobile NodeوBody Nodeرا درشبکهA نشان میدهد.
شکل ۳-۱۶: برقراری ارتباط بین Mobile Node و Body Node در شبکه A
۳-۳-۲-۳ شبکه های چندMaster Nodeی
بحث دیگری که در مورد Master Nodeها مطرح میباشد، این است که در شبکه ها با تعدادBody Nodeهای فراوان، در هر زمان چه تعداد Master Node در شبکه فعال باشد. یعنی آیا تمام Body Nodeها اطلاعاتشان را فقط برای یک Master Node واحد بفرستند. که در این حالت آن Master Node به دلیل فعالیتهای زیاد از قبیل دریافت زیاد، پردازش زیاد، ارسال زیاد، انرژی زیادی را مصرف می کند. به بیانی دیگر یک Master Node توسط تعداد زیادی Body Node تغذیه می شود که این باعث می شود که Master Node مدام در حال انجام فعالیت شدید و مصرف انرژی باشد. همچنین در چنین شرایطی بحثهای پیچیدهای از قبیل مدیریت کانال، تصادف و پر شدن حافظه Master Node به وجود می آید که هر کدام نیاز به الگوریتمها و محاسبات پیچیده دارند. استفاده از یک Master Node فعال، برای شبکه ها و کاربردهایی از جمله حوزه سلامت توصیه می شود که تعداد Body Nodeهایشان کم است.
با توجه به مطالب ذکر شده میتوان به این نتیجه رسید که در شبکه هایی که دارای Body Nodeهای فراوانی میباشند، بهتر استبه منظور تقسیم بار و فعالیت، همزمان چند Master Node در شبکه در حالت فعال باشد. در این تحقیق، این دسته از شبکه ها با نام «شبکه های چند Master Nodeی» شناخته میشوند.
اگر بنا به دلایلی از قبیل خطاهای پایدار یک Master Node خراب شود، آنگاه این خرابی بر کل سیستم تأثیرگذار است به بیانی خطا به یک مؤلفهی خاص محدود نمی شود و محدوده خطا کل سیستم میباشد. یعنی در این حالت با حذف Master Node معیوب از توپولوژی شبکه، سیستم نمیتواند مشکل را حل کند. در شرایط فوق افزونگی سختافزاری می تواند بهترین گزینه برای حل مشکل باشد. در این حالت Master Nodeهای افزونه در حالت standby قرار میگیرند.
به عنوان مثال حالتی را میتوان تصور کرد که در شبکه پوشیدنی سه Master Node با نامهای A، B و C در حال فعالیت میباشند. همچنین این شبکه شامل ۱۵ عدد Body Node میباشد. در این حالت به منظور تقسیم فعالیت بین Master Nodeها، A به Body Nodeهای ۱ تا ۵، B به Body Nodeهای ۶ تا ۱۰ و C به Body Nodeهای ۱۱ تا ۱۵ تخصیص مییابند. در این حالت A یک قطعهی افزونه با نام، B یک قطعهی افزونه با نام و C یک قطعهی افزونه با نام دارند. که هر کدام از Master Nodeها در صورت خرابی فقط مجاز میباشند که از افزونهی همنام خود استفاده کنند.
در حالت فوق میتوان حالتی را در نظر گرفت که A خراب شده و از افزونهاش که است، استفاده می کند. حال اگر هم خراب شود، با وجود بیکار بودن و ، Body Nodeهای ۱ تا ۵ اطلاعاتشان را مستقیم به Master Node مجازی تعبیه شده در Mobile Nodeارسال می کنند که این کار توصیه نمی شود. راهحل دیگر می تواند این باشد که Body Nodeهای ۱ تا ۵ را به B و C تخصیص دهیم. بدین صورت که Body Nodeهای۱ تا ۳ به Bو Body Nodeهای۴ و ۵ را به C بدهیم، که این کار نیز توصیه نمی شود. زیرا علیرغم بیکار بودن و ، فعالیتهای B و C زیادتر شده است.
از مطالب ذکر شده میتوان به این نتیجه رسید که هر Master Node باید قادر به استفاده از همه Master Nodeهای افزونه باشد. و در صورتی که همه افزونهها نیز خراب شدند آنگاه Body Nodeهای متعلق به Master Node خراب به Master Nodeهای سالم تخصیص یابد. در آخر اگر تمام Master Nodeها خراب شدند، آنگاه تمام Body Nodeها خودشان مستقیماً اطلاعاتشان را به Master Node مجازی تعبیه شده در Mobile Nodeارسال کنند. برای درک بهتر حالتی را میتوان در نظر گرفت که در سناریوی ذکر شده اگر A خراب شد باید از استفاده کرد و اگر خراب شد باید از استفاده کرد و اگر خراب شد باید از استفاده کند و اگر خراب شد باید Body Nodeهایش به B و C تخصیص یابد. حال اگر B خراب شود باید Body Nodeهایش به C تخصیص یابد در آخر اگر C که تنها Master Node باقیمانده است، خراب شود، باید Body Nodeها خودشان اطلاعاتشان را به Master Node مجازی تعبیه شده در Mobile Nodeارسال کنند.
در شبکه های چندMaster ی هر لحظه این امکان وجود دارد که کلیه Master Nodeهای فیزیکی از کار بیافتند، این در حالیست که ممکن است، این شبکه ها در کاربردهای حیاتی مورد استفاده قرار گیرند. باید خاطرنشان کرد که در کاربردهای حیاتی ریسک معنا ندارد. گرچه احتمال از کار افتادن همه Master Nodeها کم است ولی باید در هر لحظه شبکه آمادگی برخورد با چنین مشکلی را داشته باشد. اگر همه Master Nodeها خراب شوند آنگاه ارتباط Body Nodeها با لایه های Mobile Node و ابر قطع می شود. همچنین اگر Body Nodeها بدون آگاهی از این مسأله مدام دادههایی را برای Master Nodeها بفرستند، بیهوده انرژیشان اتلاف می شود. لذا به محض از کار افتادن Master Node، باید Body Nodeهای آن از این قضیه مطلع شوند تا از ادامه ارسال اطلاعات به Master Nodeها و مصرف بیهوده انرژی خودداری کنند.
از مطالب ذکر شده میتوان نتیجه گرفت که با از کار افتادن تمام Master Nodeهای شبکه باید بلافاصله Body Nodeها از این موضوع آگاه شوند. پس از آگاهی Body Nodeها، تحت هر شرایطی نباید شبکه از انجام صحیح عملیات باز بماند. لذا باید هر Body Node اطلاعات دریافتی را به Master Nodeمجازی تعبیه شده در Mobile Node ارسال کند. با توجه به اینکه فاصلهی Body Nodeها تا Mobile Node کم است، تکنولوژی بلوتوث برای این کار مناسب است.
تحمل خرابی باتری: در شبکه های چند Master Nodeی به منظور تحمل خرابی باتری، بجای باتری افزونه از Master Node افزونه استفاده می شود. در چنین شبکه هایی اگر Master Node معیوب باتریش از حد آستانه کمتر شود، به حالت standby میرود. اما سؤالی که ممکن است مطرح شود این است که یک Master Node تا چه میزانی باید شارژ باتری داشته باشد که ما آن را به عنوان گره معیوب در نظر گرفته و سراغ گره جایگزین بگردیم؟ به بیانی حد آستانه باتری چقدر باشد؟ به منظور پاسخ به سؤال فوق، در این تحقیق الگوریتمی تحت عنوان «حد آستانه باتری» ارائه می شود. الگوریتم مذبور مینیمم انرژی باتری Master Node را برای کارهای آتی حساب و بر حسب درصد نشان میدهد. الگوریتم «حد آستانه باتری» به شرح زیر است.
-
- هزینه باتری برای ارسال اطلاعات حس شده فعلی A= .
-
- هزینه باتری برای تبادل پیام با Mobile Node (به منظور آگاهسازی Mobile Node از کمبود باتری Master Node) B = .
-
- هزینه باتری برای قطع ارتباط و خاموش شدن Master Node = C .
-
- C + B + A = D .D مینیمم انرژی باتری برای کارهای آینده Master Node است.
-
- D را بر حسب درصد در خروجی نشان بده.
روش کار بدین شکل است که در صورت وجود Master Node افزونه، گره Mobile Node تمام Body Nodeهای Master Node معیوب را به Master Node افزونه تخصیص میدهد، بطوریکه Master Node افزونه، ادامه فعالیتهای Master Node معیوب را انجام میدهد و در آخر گره Mobile Node، Master Node معیوب را به حالت standby میبرد؛ که اگر در این حالت شارژ باتری Master Node خالی شده باشد، میتوان آنرا شارژ کرد و به عنوان Master Node افزونه مورد استفاده قرار داد.
اما اگر در سناریوی ذکر شده، هیچ Master Node افزونهای در شبکه موجود نباشد، باید به منظور تحمل این خرابی از مکانیزم hand-off استفاده کرد. بدین صورت که گره Mobile Node به منظور واگذاری فعالیتهای Master Node معیوب، از میان Master Nodeهای موجود در شبکه، Master Nodeی را که دارای بیشترین انرژی است انتخاب می کند.
به بیانی سادهتر هنگامی که هیچ Master Node افزونهای در شبکه وجود ندارد، Master Node معیوب باید Body Nodeهایش را به یک Master Node سالم واگذار کند. حال برای این کار Master Node جانشین باید بقدر کافی انرژی لازم را داشته باشد، از اینرو Master Nodeی که بیشترین انرژی را دارد برای اجرای سرویسهای Master Node معیوب انتخاب می شود. سپس Master Node معیوب توسط گره Mobile Node به حالت standby میرود. این فرایند در شکل ۳-۱۷ نشان داده شده است.
شکل ۳-۱۷: تحمل خرابی باتری Master Node در شبکه های چند Master Nodeی که فاقد Master Node فیزیکی افزونه هستند
توضیح شکل ۳-۱۷ بدین صورت است که اگر انرژی یک Master Node از حد آستانه پایینتر آید، آنگاه Master Node مذبور به عنوان یک گره معیوب در شبکه شناخته می شود و باید با پیام « من معیوب هستم » معیوب بودنش را به Mobile Node اطلاع دهد. اگر هیچ Master Node افزونهای در شبکه موجود نباشد آنگاه Mobile Node با بهره گرفتن از تکنیک hand-off، یک Master Node را به عنوان جانشین انتخاب می کند. سپس پیام «شما به عنوان جانشین انتخاب شدید» را برای Master Node جانشین میفرستد و در جواب، اگر Master Node جانشین هیچ مشکلی برای جانشینی نداشته باشد یک پیام تصدیق برای او میفرستد. در پایان Mobile Node، تمامی Body Nodeهای Master Node معیوب را به Master Node جانشین تخصیص میدهد.
بطور کلی اگر باتری Master Node معیوب خراب شده باشد، باید آنرا تعویض کرد. اما اگر باتری آن خالی شده باشد میتوان آنرا شارژ کرد، یعنی در زمانی که Master Node در حالت standby است، کاربر آنرا شارژ کند. با پر شدن شارژ باتری Master Node معیوب، دیگر خطای آن رفع شده است، پس میتوان از آن به عنوان یک Master Node افزونه برای Master Nodeهای دیگر استفاده کرد.
مدیریت خطا: در شبکه های چندMaster Nodeی و در بحث مدیریت Master Nodeها این سؤال مطرح است که مدیریت Master Node معیوب از طریق Mobile Node انجام شود یا اینکه توسط دیگر Master Nodeهای شبکه صورت گیرد. توصیه می شود که این مدیریت توسط Mobile Node انجام گیرد، زیرا Master Nodeها نسبت به Mobile Node دید کمتری از شبکه دارند. از آنجا که مدیریت Master Node معیوب بر عهده Mobile Node است پس باید به محض معیوب شدن یک Master Node، گره Mobile Node از این قضیه آگاه شود. این آگاهسازی توسط چک کردن فعالیت بدین صورت انجام میگیرد که اگر بعد از گذشت مدت زمانی Master Node با Mobile Node ارتباط نداشته باشد، آنگاه Mobile Node میفهمد که Master Node مورد نظر، معیوب شده است.Mobile Node بعد از باخبر شدن، یکی از سه کار مهم زیر را انجام میدهد.
-
- یک Master Node افزونه را به Body Nodeهای متعلق به Master Node معیوب تخصیص میدهد، بدین صورت که به تمام Body Nodeهای آن اطلاع میدهد که دادههایشان را به Master Node افزونه ارسال کنند.
-
- اگر هیچ Master Node افزونهای در شبکه نباشد، آنگاه Mobile Node با بهره گرفتن از تکنیک hand-off، بار Master Node معیوب را بین Master Nodeهای سالم تقسیم می کند. Master Nodeهای سالم نیز میتوانستند این تقسیم بار را انجام دهند اما با توجه به اینکه مدیریت Master Nodeها بر عهده Mobile Node است، توصیه می شود که تکنیک hand-off را Mobile Node انجام دهد، زیرا دید بهتری به شبکه دارد.
-
- اگر Master Node معیوب شده تنها Master Node موجود در شبکه باشد، آنگاه Mobile Node خود جایگزین Master Node معیوب می شود و اطلاعات را از کل Body Nodeهای شبکه میگیرد. در این حالت Body Nodeها بعد از آگاهی از خرابی تنها Master Node موجود در شبکه، به فرمان Mobile Node، دادههایشان را با بلوتوث به Master Node مجازی تعبیه شده در Mobile Node ارسال می کنند.
نتیجتاً در شبکه های چند Master Nodeی، Master Node معیوب توسط گرههای هم سطح یعنی دیگر Master Nodeها مدیریت نمی شود و این مدیریت خطا توسط گره بالایی صورت میگیرد. بدین صورت که هر Master Node خطای خود را کشف می کند، سپس توسط پیامی Mobile Node را از این خطا آگاه می کند. در نهایت Mobile Node فرمان مناسب را به منظور مدیریت خطا صادر می کند.
خطاهای گذرا و متناوب: خطاهای گذرا دیگر تهدید برای Master Nodeها میباشند. با توجه به اینکه در سیستمهای مختلف اکثر خطاها از نوع گذرا و متناوب میباشند، لذا Master Nodeها باید قابلیت تحمل این نوع خطاها را داشته باشند. Master Nodeها در هر زمان باید آمادهی دریافت، پردازش و ارسال اطلاعات باشند. در بحث Body Nodeها اگر یک Body Node از کار میافتاد، سیستم یک رویداد را از دست میدهد اما در بحث Master Nodeها اگر یک Master Node از کار بیافتد تمام رویدادهای مهم Body Nodeهایش از دست میرود. که این قضیه حتی برای خطاهای گذرایی که برای مدت زمانی کوتاه رخ می دهند، صادق است.