پژوهشهای کارآفرینی نشان داده است که عوامل و شرایط محیطی مثل عوامل فرهنگی، اجتماعی، قانونی، سیاسی و فناوری تأثیر مثبت و یا منفی بر توسعهی کارآفرینی دارند (. Deakins & Freel, 2003; Histrich & Drnovsek, 2002)
در دهه گذشته سیاستگذاران دولت، خط مشیهای کارآفرینی را برای رشد اقتصادی تدوین کردهاند. سیاستهای دولتی، قوانین و استراتژیهایی هستند که دولت برای هدایت و مدیریت برنامههای اقتصادی، اجتماعی، اداری و غیره تدوین میکند اهداف خط سیاستهایی که سیاستگذاران دولتی تدوین میکنند عبارت است از: (داوری، رضایی کلیدبری ۱۳۸۵)
تشویق افراد به کارآفرینی و خوداشتغالی
کمک به کارآفرینان در فرایند کارآفرینی (قبل از شروع، مرحله شروع و مرحله رشد)
خلق فرصتها و آموزش مهارتهای جدید برای کارآفرینان
برخی از مهمترین سیاستها و برنامههای دولت برای توسعهی کارآفرینی عبارتاند از: تدوین قوانین و مقررات مرتبط، خط سیاستهای مالیاتی، سادهسازی مراحل اداری، حمایتهای مالی و اعطای وام، ارتقای کارآفرینی و آموزش، اطلاعرسانی و مشاوره به کارآفرینان و ایجاد زیرساختهای لازم (Lundstrom & Stevenson, 2001)
الگوها و مدلهای مختلفی برای تدوین سیاستهای دولتی در توسعهی کارآفرینی وجود دارد که جدول زیر مقایسهیی بین این الگوها است.
جدول ۲‑۱- مقایسهی الگوهای خط مشی دولتی در توسعه کارآفرینی (داوری، رضایی کلیدبری ۱۳۸۵)
ر | الگو | اجزای مدل | نقاط قوت | نقاط ضعف |
۱ | لوندرسترم واستیونسنس (۲۰۰۱) | توسعهی شرکتهای کوچک و متوسط تمرکز بر گروههای خاص تاسیس شرکت جدید کلگرا |
توجه به گروههای متخصص برای کارآفرینی توجه به گروههای خاص و اقلیتها |
عدم توجه به تسهیل فرایند انحلال شرکتها عدم توجه به زیرساختهای کارآفرینی عدم نگرش فرآیندی و سیستمی |
۲ | حمایت و تشویق کارآفرینی شرکتهای کوچک و متوسط پویا (۲۰۰۵) | قوانین و مقررات خط مشیهای ویژه شرکتها توسعهی زیرساختها فرهنگسازی حمایتی آموزش و ارتباط با صنعت کمکهای مالی |
توجه به موضع حکمرانی تعریف و حفظ مالکیت معنوی آموزش و ارتباط با صنعت |
عدم توجه به موضع، فناوری و تامین منابع دانش عدم نگرش فرآیندی و سیستمی |
۳ | الگوی سازمان همکاریهای افتصادی و توسعه (۲۰۰۴) | دسترسی به منابع مالی |