نهان­خانه­ی هستی را به عیان ببیند: «وَ کَذلِکَ نُری إِبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْض…: و بدینسان ملکوت آسمانها و زمین را به ابراهیم مى‏نمودیم‏»^[۲۱۲]. و این کریمه می ­تواند دلیلی قرآنی باشد بر اینکه بزرگان اهل معنا به بیاری از امور پنهانی و باطن عالم آگاه­اند و تز برخی نیز به گاه نیاز آگهی می­ دهند.

۳٫ زنده کردن مردگان

از کارهای شگفت حضرت ابراهیم(علیه السلام) این بود که حیوان مرده­ای که ریزه­ریزه شده و در ریزه­های پراکنده­ی چهار پرنده دیگر در هم آمیخته شده و هر کدام بر بلندای یک کوهی و دور از دسترس، بخشی از آنها را نهاده و با فراخوانی آنها، زنده و شتابان به سوی او آیند: « ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتینَکَ سَعْیاً: آن گاه آنها را فراخوان، تا شتابان به سوى تو آیند».^[۲۱۳]

۴٫ دیدار و گفت‌وشنود فراحسی

مجردات مخلوقاتی هستند که دیدن آنها برای انسان­ در حالت عادی و به چشم سر میسر نیست اما در قرآن کریم مواردی را از مشاهده­ این موجودات توسط برخی اولیای الهی بازگو می­ کند.

۴-۱٫ فرشته‌دیداری

یکی از موجوداتی که در زمره­ی نادیدنی­هاست فرشتگان­اند اما برخی از دوستان خدا با توجه به قداست و لطافت روحی و سنخیت یافتن با آن موجودات، گاه به حکم خداوند به دیدار آنان توان­مند می‌شوند و البته گاه جایگاه شخص بیننده از آن فرشته نیز والاتر است و در حقیقت آن فرشتگانند که به پیشگاه او بار می­یاند و شرف حضور و پدیدار شدن برای آن شخص مفتخر می­گردند که این امر در نگاه انسان­های معمولی، امری حیرت­آور است.

۴-۱-۱٫ ابراهیم(علیه السلام) و مهمانان غیرعادی

دیدار و سخن گفتن پیامبر اولوالعزم خدا، ابراهیم خلیل(علیه السلام) از دیگر کارهای فراعادی است که بارها در قرآن پرده برداشته شده است که فرشتگان به حضور او آیند و سلام کنند و او را بر هدیه­ی خداوندی یعنی فرزنددار شدنِ وی آگاه کنند: «وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهیمَ بِالْبُشْرى‏ قالُوا سَلاماً قالَ سَلام…»^[۲۱۶]
و یا بار دیگر بیایند و خبر نابودی مردمان سرزمین او از دشمنانش را به وی بدهند: «وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهیمَ بِالْبُشْرى‏ قالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَه»^[۲۱۷] هم­چنان­که قرآن کریم خبر از فرود آمدن فرشتگان بر او، خبر از فرزنددار شدن او و نیز پیش ­بینی هلاکت قومی را که لوط بود^[۲۱۸] را می­دهد.
نیز سخن از مهمانان آسمانی ابراهیم(علیه السلام) و سلام و ترس ابراهیم(علیه السلام) و گفت­وگوی آنها و پیش ­بینی فرزنددار شدن وی و نیز خبر از نابود شدن قوم لوط، چیزی است که در چند نوبت بازگو شده است.^[۲۱۹]

۴-۱-۲٫ زکریا(علیه السلام) و کروبیان

در جریان استجابت دعای ولیّ خدا، قضیه­ی حضرت زکریا(علیه السلام) را آوردیم. در همین میان، داستان سخن کردن فرشتگان با وی: «فَنادَتْهُ الْمَلائِکَه»،^[۲۲۰] از دیگر امور خارق عادتی است که می‌توان بدان اشارت نمود.

۴-۱-۳٫ حضرت مریم(علیها السلام) و فرستادگان الهی

فرشته­دیداریِ حضرت مریم(علیها السلام) بانوی کرامت قرآن کریم از اموری است که به عنوان یک کار خارق عادت می‌توان یاد کرد. چرا که فرشتگان موجودات مجرد و روح­وشی هستند که قابل دید با چشم سر نیستند و بسته به قداست روح و گشایش چشم دل است. بنابراین، آن فرشته، به نقش آدمی درآمد و با آن بانوی گرامی به سخن کردن و گفت­وشنود پرداخت و او را به بخشیدن کودکی پاک­نهاد مژده داد،^[۲۲۱] آنجا که خداوند می­فرماید: «مریم را یاد کن. چون از کسانش به گوشه‏اى شرقى از [بیت المقدس‏] کناره گرفت و در برابر آنان پوششى بر گرفت. فَأَرْسَلْنا إِلَیْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیًّا: آن گاه روح خود را به سوى او فرستادیم، که برایش به هیئت انسانى کامل در آمد.»^[۲۲۲]

۴-۲٫ شنود صدای خدا

گرچه باورهای دین اسلام صدای ویژه­ای برای خداوند متعال قائل نیست اما از آنجا که خداوند متکلم است و به­گونه­ های مختلف با بندگان به ویژه اولیایش سخن می­گوید.

۴-۲-۱٫سخن گفتن خدا با موسی(علیه السلام) با صدایی از میانه‌ی درخت

قرآن کریم در جریان سفر حضرت موسی(علیه السلام) در یک­جا این­گونه می­فرماید که: «پس چون موسى [آن‏] وقت معین را به پایان رساند و خانواده‏اش را [همراه‏] برد از سوى [کوه‏] طور آتشى دید. به خانواده‏اش گفت: درنگ کنید که من آتشى دیده‏ام، امیدوارم از آنجا خبرى یا شعله‏اى از آتش برایتان بیاورم، باشد که گرم شوید.»^[۲۲۵] ««پس چون [به نزدیکى‏] آن رسید از کرانه راست وادى در جایگاه خجسته از [میان‏] درخت آواز داده شد که: یَامُوسىَ إِنىّ‏ِ أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ: اى موسى، من خداوند، پروردگار جهانیانم.»^[۲۲۶]
سبب­سازی نهانی و سبب­سوزی ظاهری، تنها، کار خداست. اگر او بخواهد، از درخت هم کار آدمی سر می­زند تا پیامبری را کلیم خدا کند، آنگاه که «از [میان‏] درخت آواز داده شد که: اى موسى، من خداوند، پروردگار جهانیانم.» ^[۲۲۷]

۵٫ فرزند دار شدن معجزه آسا

دستگاه بدن آدمی به گونه ­ای است که برای به وجود متولد شدن کودکی از وی شرایط ویژه­ای نیاز دارد و این­گونه نیست که هر زن و مردی در هر شرایطی بتوانند واسطه­ تولد یک نوزاد شوند. از این رو گاه به اذن الهی، در شرایطی به ظاهر خلاف پیش­فرض­های امر ولادت، نوزادی از زنی متولد می­ شود که موجب حیرت دیگران است. در قرآن کریم مواردی از این دست بیان شده است که حتی خود قرآن نیز از شگفتی آن کار یاد می کند.

۵-۱٫ فرزنددار شدن معجزه‌آسا در پیریِ مرد (ابراهیم(علیه السلام)) و نازایی همسر

کار خارق عادت دیگری که از حضرت ابراهیم(علیه السلام) سرزد این بود که با اینکه خود، پیر و همسرش نیز نازا که انسانی عادی بود دارای فرزند شد. البته این را پیش از این، از زبان فرشتگان فرستاده خداوند شنیده بود و برای خودش نیز اعجاب­آور می‌نمود: «أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلی‏ شَیْخاً إِنَّ هذا لَشَیْ‏ءٌ عَجیبٌ».^[۲۲۸]

۵-۲٫ تولد دور از انتظار حضرت یحیی(علیه السلام)

از نمونه­های دیگر این­گونه کارها، به دنیا آمدن یحیای پیامبر(علیه السلام)در پیری و ناتوانی، پیامبر خدا، زکریای پدر(علیه السلام) و نازایی مادر به عنوان یک انسان عادی بود: «کانَتِ امْرَأَتی‏ عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا: حال آنکه پیرى من فرارسیده است و زنم ناز است؟».^[۲۲۹]

۵-۳٫ فرزند دار شدن مریم(علیها السلام) بی‌هیچ همسری

از کارهای تکرار نشدنی تاریخ، یکی تولد عیسای مسیح(علیه السلام) بود که بی­آنکه مادرش همسری داشته باشد «فَحَمَلَتْه: پس به او بارور گشت‏» به سبب صفای باطن و قداست روح وی خداوند به او فرزندی داد، که خود او نیز حیرت­زده شد.^[۲۳۰]
گفت مریم در درون خویش هم سجده­ای دیدم از این طفل شکم^[۲۳۱]
و به دنبال آن، آزارها و نیش‌هایی بر او وارد شد که باز خداوند به­گونه ­ای اعجازگونه و خارق