شکل (۲-۱۲) نشست ایجاد شده در برابر شدت انرژی اعمال شده برای بعضی پروژه­ های ذکر شده در جدول (پیوست-الف) با توجه به جنس مصالح

لو^[۱۳] و لی^[۱۴] رابطه بین نشست ایجاد شده در برابر شدت انرژی را، برای پروژه­ های مشخص شده در جدول (۲-۵) بصورت شکل (۲-۱۳) ارائه نمودند [۱۷]. در این شکل بهسازی به وسیله کوبش به مراحل تراکم دینامیکی (DC)، جایگزینی دینامیکی (DR) و جایگزینی دینامیکی و مخلوط شدن (DRM) و مراحل انتقالی بین آنها تقسیم شده است. هرکدام از این حالات برتغییرات مشخصی در مکانیزم بهسازی زمین دلالت می­ کند و طبیعت زمین را بعد از بهسازی را نشان می­دهد. با توجه به شکل نتایج زیر قابل استخراج است [۱۷]:
کوبش یک نقطه با یک تراز ثابت انرژی باعث افزایش نشست تا حد مشخصی می­­شود و بعد از آن ادامه کوبش تغییراتی در نشست بوجود نمی­آورد. به این تراز انرژی، شدت انرژی اشباع می­گویند که در شکل (۲-۱۳) I_SA، I_SB، I_SC، I_SD نشان دهنده شدت انرژی برای منحنی­های A، B، C، D می­باشد.
منحنی­های A و B برای دو پروژه با شرایط ژئوتکنیکی مشابه می­باشند. با توجه به این دو منحنی مشخص می­ شود که اعمال شدت انرژی بیشتر باعث افزایش نشست شده است. (انرژی هر سقوط برای منحنی A، ۲۵۰ تن متر و برای منحنی B، ۱۰۰۰ تن متر است).
منحنی D که بالاتر از منحنی A، B، C قرار دارد انطباق خوبی با مصالح سفت تر دارد.
همانگونه که در شکل (۲-۱۳) نشان داده شده است نقاط I_SA، I_SB، I_SC، I_SD روی منحنی­های A، B، C، D نشان دهنده حداکثر نشست می­باشد که با اتصال این نقاط به یکدیگر بوسیله منحنی هیپربولیک مکان هندسی نقاطی که دارای شدت انرژی اشباع هستند مشخص می­ شود.
جدول (۲-۵) انرژی سقوط و فشار حدی قبل و بعد از بهسازی برای پروژه­ های ذکر شده