فشارخون و دیابت      

فشارخون بالا همواره یکی از مشکلات بیماران دیابتی نوع ۲ به حساب می­آید.  تحقیقات جدید نشان داده‌اند که اهمیت کنترل فشار خون بالا در افراد دیابتی به منظور پیشگیری از عوارض دیابت به اندازه­ اهمیت کنترل قند خون است. توصیه­های درمانی اخیر با تأکید بر کاهش فشار خون در این افراد به کمتر از میزان توصیه شده درافراد غیر بیمار این است که فشارخون دیاستولی ۸۰ میلی مترجیوه در افراد دیابتی در مقایسه با فشار خون ۹۰ میلی مترجیوه خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های قلبی  عروقی راکاهش می­دهد(الیوت،1999).  یکی از مهمترین پیامد­های بیماری دیابت پیدایش شرایط استرس اکسیداتیو در بیماران است(مریسون، راگوبیرسینگ وپتر،2006) که درنتیجه­ی تولید بیش از حد گونه­ های واکنش­گر اکسیژن(ROS)  و یا کاهش ذخایر آنتی­اکسیدانی ایجاد می­ شود(کار، ژو و فری،2000). مطالعه های گذشته نشان داده­اند که افزایش تولیدرادیکال­های آزاد در پاتوژنز و ایجاد عوارض دیابت، وفشارخون بالا پرفشاری دخیل هستند(سالیس و پدروسا،2006) به طوری که غلظت کمتر آنتی اکسیدان­ها افزایش تولید رادیکال اکسیژن و کاهش تولید اکسید نیتریک(NO) در نوتروفیل­ها و پلاکت­های افراددیابتی به­اثبات رسیده است(فیورینا و همکاران،1998). در واقع، هیپرگلیسمی با اثر مستقیم بر تولیدآنژیوتانسین از یک طرف و افزایش انسولین از طرف دیگر، در ایجاد پرفشاری خون در بیماران دیابتی نقش دارد . بیش از ۸۰ % افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ از افزایش فشار خون ناشی از مقاومت به انسولین رنج می­برند(کار وهمکاران،2000).

2-2-7-5-استرس و دیابت

دیابت یک منبع استرس برای افراد مبتلا به این بیماری است. استرس ناشی از دیابت اثرات منفی روانی زیادی دارد؛ از عمده­ترین این اثرها می­توان به افسردگی اشاره نمود که این خود نیز می­تواند با بی­اشتهایی، ایجاد بی نظمی در رژیم غذایی یا نپذیرفتن تزریق انسولین از طرف بیمار همراه شود و در نتیجه درمان و کنترل دیابت را دشوار سازد. این موضوع در یک چرخه­ی معیوب باعث تشدید مشکلات هیجانی فرد از جمله استرس، افسردگی و اضطراب می­شود. به علاوه ممکن است در استرس، هورمرن­های دیابت­زا درگیر باشند زیرا استرس ترشح هورمون­های استرس از جمله کورتیزول را افزایش می­دهد. این هورمون ها با مکانیسم های متفاوت و به صورت بالقوه به استرس­های اجتماعی-روانی حساس هستند، به عنوان مثال کورتیزول با عمل اجازه دهنده­ی خود برای عملکرد برخی هورمون ها(کورتیزول) و برای سنتز سایر هورمون ها(هورمون رشد) می­توانند فعالیت دیابتوژنیک خود را انجام دهند به­عبارتی گاهی وزن غده­ی فوق­کلیه و در نتیجه فعالیت آن در بیماری­های مزمن که خود نوعی استرس محسوب می­شوند افزایش می­یابد. به علاوه شیوع فشار خون بالا در بیماران دیابتی نوع دو برابر افراد گروه کنترل گزارش شده است(علی پور،1390).

1.Elliott

2.Morrison^{,Ragoobirsingh&Peter}

3.Reactive Oxygen Species

4.Carr^,Zhu&Frei

5.Sales^&Pedrosa

6^.Fiorina