۲-۳ روش کار
برای انجام این مطالعه در مجموع ۷ قلاده سگ بالغ سالم از نژاد مخلوط (۵ قلاده سگ نر در گروه های درمانی و ۲ قلاده در گروه کنترل ) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دو هفته قبل از شروع درمان سگها تحت درمان ضدانگلی قرار خواهند گرفت و با غذای معمول در دسترس شامل اسکلت مرغ و …….. تغذیه شدند. محل نگهداری سگها بصورت قفسهای انفرادی خواهد بود و نور آن توسط زمان سنج بصورت ۱۲ ساعت روشنایی و ۱۲ ساعت تاریکی تنظیم شد. بعد از دو هفته، ایمپلنتهای ملاتونین (regulin,18mg) توسط اپلیکاتور آن در زیر پوست گردن سگها در گروه های درمانی کاشته شد و در گروه کنترل از دارونما استفاده شد. پایش اثر ملاتونین در سگهای نر با اسپرم گیری جهت ارزیابی کیفیت منی و اولتراسونوگرافی بیضه جهت ارزیابی قطر بیضه و نمای اولتراسوند بیضه ها انجام شد

طی انجام تحقیق، هر هفته وزن سگ ها ثبت گردید و هر ۷ روز، ۵ میلی لیتر خون گیری از ورید وداج اخذ شد و در مدت دو ساعت، سرم آن با بهره گرفتن از سانتریفیوژ با دور ۳۰۰۰ به مدت ده دقیقه جداسازی و در ۲۰- درجه سانتیگراد تا زمان اندازه گیری آنزیمها و هورمونها نگهداری شد. مقادیر BUN، کراتینین، ALT‌ و ALP‌ برای ارزیابی تاثیر احتمالی ملاتونین بر کبد و کلیه و همینطور غلظت تستسترون سرم اندازه گیری شد.
۳-۳ آنالیز آماری
جهت آنالیز آماری داده های بدست آمده از نرم افزار آماری MedCalc 12 و روش های آماری Repeatedmeasure ANOVA و T-test استفاده شد در مواردی که روش های پارامتریک به دلیل تلف شدن سگها و کاهش تعداد تکرار در هرگروه کمتر از ۵ قلاده، نامناسب بود از روش های ناپارامتریک جایگزین شامل Mann-whiney test و Kruskal-wallis test استفاده شد.
فصل چهارم: نتایج
میانگین حداکثر مقدار تستسترون ۲٫۴۹۳۶±۱٫۱۱۵۱۷ نانوگرم/میلی لیتر و حداقل مقدار آن ۰٫۵۷۴۶۷±۰٫۳۳۱۷۸ نانوگرم/میلی لیتر در گروه تحت درمان بود و مقدار آن از ابتدا تا انتهای دوره مطالعه رو به کاهش بود ولی از لحاظ آماری معنی دار نبود (۰۵/۰<P). این مقادیر در گروه کنترل به ترتیب ۰٫۹۷۴±۰٫۰۰ و ۰٫۳۲۶±۰٫۰۰ نانوگرم/میلی لیتر بود و روند تغییرات خاصی نداشت. تفاوت غلظت آن بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. داده های بدست آمده در جدول ۱-۴ و تغییرات آنها در طول مطالعه در نمودار ۱-۴ آورده شده است.
روند تغییرات قطر بیضه ها در هر دو گروه و تفاوت میانگین اندازه بیضه ها در هفته های مختلف و بین گروه درمان و شاهد از لحاظ آماری معنی دار نبود و در حقیقت تفاوتی در اندازه بیضه ها در مدت ۹ هفته پس از کاشتن ایمپلنتها مشاهده نشد. حداقل و حداکثر قطر بیضه راست در گروه درمان به ترتیب ۱٫۵۳۵±۰٫۲۴۵۲۷ و ۲٫۳۱۶۶۷±۰٫۵۳۳۱۱ و در گروه شاهد به ترتیب ۱٫۴۶±۰٫۵۲ و ۱٫۸۰۵±۰٫۰۲۵ سانتیمتر بود. حداقل و حداکثر قطر بیضه چپ در گروه درمان به ترتیب ۱٫۶۳۲۵±۰٫۲۰۳۶۵ و ۲٫۲۱۶۶۷±۰٫۵۰۸۵۴ و در گروه شاهد به ترتیب ۱٫۲±۰٫۱۸ و ۲٫۱۸±۰٫۰۴ سانتیمتر بود. داده های بدست آمده مربوط به بیضه راست در جدول ۲-۴ و تغییرات آنها در طول مطالعه در نمودار ۲-۴ و برای بیضه چپ در جدول ۳-۴ و نمودار ۲-۴ آورده شده است.
در مورد آنزیم های کبدی با وجود در معرض قرار گفتن با ایمپلنت ۱۸ میلی گرمی برای مدت ۹ هفته، غلظت این آنزیم ها و روند تغییرات آنها در طول این مدت و تفاوت غلظت آنها بین دو گروه شاهد و درمان از لحاظ آماری تفاوتی نداشت و عملا به دلیل آهسته رهش بودن هورمون در طول این مدت، عملکرد کید تحت تاثیر قرار نگرفته بود. میانگین حداکثر و حداقل غلظت آنزیمهای مورد ارزیابی در گروه تحت درمان و شاهد به ترتیب برای ALP، ۳۵٫۶۶۶۷±۱۱٫۴۶۴۹ و ۲۰٫۴±۲٫۶۳۸۱۸ و ۴۵٫۵±۶٫۵ و ۱۴±۰٫۰۰ و برای آنزیم ALT به ترتیب ۱۱۹٫۵±۷٫۲۱۶۸۸ و ۶۲٫۶۶۶۷±۱۶٫۷۵۶۴ و ۱۲۳±۱۶ و ۶۳±۰٫۰۰ بود. داده های بدست آمده مربوط به آنزیم ALP در جدول ۴-۴ و تغییرات آنها در طول مطالعه در نمودار ۳-۴ و برای آنزیم در جدول ۵-۴ و نمودار ۴-۴ آورده شده است.
در مورد غلظت BUN و کراتینین هم روند تغییرات در طول مطالعه و تفاوت میانگین غلظت آنها بین دو گروه درمان و شاهد تفاوت معنی داری نداشت و مقادیر حداکثر و حداقل BUN در گروه درمان به ترتیب ۲۹٫۸۴۶۷±۰٫۵۶۹۲۲ و ۲۲٫۵۸۶±۱٫۲۷۳۸۳ و در گروه شاهد به ترتیب ۳۱٫۲۵۵±۱٫۳۲۵ و ۲۲٫۰۴±۰٫۰۰ بود. در مورد غلظت کراتینین هم حداکثر و حداقل مقدار در گروه درمان ۱٫۲۳±۰٫۰۸۹۶۳ و ۰٫۶۹±۰٫۰۶۹۲۸ و در گروه شاهد به ترتیب ۱٫۱۷±۰٫۰۵ و ۰٫۶۶±۰٫۰۰ بود. داده های بدست آمده مربوط به BUN در جدول ۶-۴ و تغییرات آنها در طول مطالعه در نمودار ۵-۴ و برای کراتینین در جدول ۷-۴ و نمودار ۶-۴ آورده شده است.