گوستافسون و رودس[۶۷](۲۰۰۶) بیش از تأثیر عملی فعالیتهای جسمانی والدین بر فعالیتهای جسمانی فرزندان، حمایت والدین از فعالیتهای جسمانی فرزندان را بررسی کردند و نشان دادند که نه فقط حمایتهای والدین، بلکه مشارکت واقعی و عملی آنها در فعالیتهای ورزشی، به افزایش فعالیتهای جسمانی فرزندان کمک خواهد کرد[۷۷]
جارت [۶۸](۲۰۰۶) تحقیقی با عنوان “ادراک والدین دانش آموزان کلاس پنجم در مورد برنامه های درس تربیت‌بدنی” انجام داد، ۲۷ نفر از والدین دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که اکثر والدین اطلاعات نادرستی از برنامه های درس تربیت‌بدنی دارند. تعداد کمی از والدین هم برای کسب اطلاعات درست تلاش میکردند. علاوه بر این همه والدین به دلیل اینکه خودشان از کلاس‌های ژیمناستیک تصور ناخوشایندی داشتند در مورد فرزندان خود نیز دید مثبتی نداشتند [۸۰].
پریتوی و همکاران[۶۹](۲۰۰۷) با تحقیق روی ۹۹۵ دانش آموز پایه ششم تاهشتم، نشان دادند همه دانش آموزان نگرش تقریباً مثبتی نسبت به تربیت‌بدنی دارند[۹۱].
اریک سیگموند و همکاران[۷۰](۲۰۰۸) در تحقیق"رابطه بین فعالیتهای جسمانی و رفتارهای کم تحرک کودکان ۱۳-۸ و والدین شان” نشان داد بین مدت زمانی که والدین صرف فعالیتهای کم تحرک مانند تماشای تلویزیون میکردند با مدت زمانی که کودکان صرف اینگونه فعالیتها میکردند رابطه مثبتی دیده شد. همچنین کودکانی که مادرانشان در هفته دو بار یا بیشتر به فعالیتهای جسمانی سازماندهی شده میپرداختند نسبت به کودکانی که مادرانشان هیچ گونه مشارکتی در فعالیتهای جسمانی نداشتند؛ مدت زمان بیشتری را صرف فعالیتهای شدید جسمانی میکردند. نتایج، رابطه نزدیکتری بین فعالیتهای جسمانی مادران و فرزندان، نسبت به پدران و فرزندان نشان میداد. اگر چه این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود، اما پدران تمایل داشتند که پسرهای خود را در فعالیتهای جسمانی بیشتر مورد حمایت قرار دهند[۷۳].
ناصر اللهیبی[۷۱](۲۰۰۸) نگرش منفی نسبت به درس تربیت‌بدنی را در عربستان سعودی به دلیل امکانات و تجهیزات محدود، وجود دانش آموزان زیاد دریک کلاس، مشکل در برنامه ریزی و آموزش در شرایط نامساعد میداند. وی عنوان می کند که برخی از دانش آموزان نه فقط فکر می کنند تربیت‌بدنی درس مهمی نیست، بلکه آن را درسی خطرناک میدانند. در مقابل برخی دیگر از دانش آموزان این درس را دوست دارند و احساس می کنند تربیت‌بدنی می تواند به آنها در انجام بعضی کارها مانند دوست پیدا کردن، انجام ورزشهای مورد علاقه و سرگرم بودن کمک کند. همچنین دبیران، نظرات مختلفی نسبت به این درس دارند. مثلاً، برخی معلمان اظهار کردند تربیت‌بدنی درس مهمی نیست، از این رو دولت باید بر آموزش روی دروس دیگر متمرکز شود، تا وقت دانش آموزان را به بهینه‌ترین حالت ممکن برساند. در مقابل برخی دیگر از معلمان با این نظر مخالفند و احساس می کنند آموزش درس تربیت‌بدنی در مدرسه به این دلیل که دانش آموزان این درس را دوست دارند و همچنین به مثابه اساس و پایهای برای رشد و توسعه تندرستی و سلامتی در زندگی، بسیار مهم است. اللهیبی با بررسی نگرش دانش آموزان راهنمایی و دبیرستانی در عربستان، نشان داد که عوامل ۱٫ پایه کلاس، ۲٫ سن دانش آموز، ۳٫ برنامهی درسی، ۴٫ سطوح مهارتی، ۵٫ جنسیت، ۶٫ نژاد و ملیت، ۷٫ فعالیتها، ۸٫ معلمان و ۹٫ زمان بر نگرش دانش آموزان نسبت به درس تربیت‌بدنی اثرگذار است[۵۷].
جاگو[۷۲](۲۰۱۰) با تحقیق روی کودکان ۱۱-۱۰ ساله و نیز والدین آنها، بین فعالیتهای جسمانی والدین و فرزندشان رابطهای مشاهده نکرد. این عدم رابطه نشان میدهد که استراتژی های ترویج فعالیتهای جسمانی والدین و فرزندان در این سن با یکدیگر موثر واقع نشده است، چون توانایی‌های تصمیم گیری و قدرت شناختی کودکان در این سن که شروع دوره نوجوانی است افزایش مییابد و استقلال از والدین از این دوره آغاز می شود[۹۶].Top of Form
۲- ۳-۴) جمع بندی از تحقیقات داخل کشور
با توجه به تحقیقات ارائه شده در پیشینه تحقیق می‌توان موارد مورد توجه در درس تربیت بدنی مدارس را به صورت زیر خلاصه کرد:
-
- درس تربیت‌بدنی نسبت به سایر دروس در جایگاه پایین‌تری قرار دارد. دانش آموزان و والدین نسبت به اهداف آن شناخت کافی ندارند.
-
- نبود معلمان متخصص از لحاظ علمی و مهارتی، دستیابی به اهداف تربیت‌بدنی را مشکل ساز کرده است.
-
- وضیعت کمی و کیفی اجرای درس تربیت‌بدنی در مدارس مورد مطالعه مطلوب نیست. ضعف کیفی درس تربیت‌بدنی در مدارس می‌تواند نتیجه‌ی مجموعه ای از عوامل کمبود اساسی در زمینه های عدم توجه به نیاز های دانش آموزان، نبود امکانات و تجهیزات مناسب، باشد.
-
- کمبود امکانات ورزشی، نگرش و شناخت پایین نسبت به اهمیت درس تربیت‌بدنی، عدم تجهیزات و فضاهای ورزشی مناسب و کمبود معلمین ورزش متخصص مشکلات عمده درس تربیت بدنی در مدارس است.
-
- اولیاء دانش آموزان پیشرفت ورزشی فرزندان خود را نسبت به سایر دروس کمتر پیگیری می‌کنند.
-
- فقدان برنامه ریزی و ارزشیابی صحیح از مهمترین مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی در مدارس بوده است.
-
- افزایش میزان سرانه ورزشی مدارس و ایمنی فضای ورزشی برای تدریس در مدارس از ضروری‌ترین اقدام‌ها، برای بهبود وضعیت اجرای درس تربیت‌بدنی است.
۲- ۳-۵) جمع بندی از تحقیقات خارج از کشور
-
-
-
- در کشورهای توسعه یافته مثل ایالت متحده آمریکا، دیدگاه والدین دانش آموزان در مورد کلاس تربیت‌بدنی مدارس مثبت است. آنان بیشتر با اثرات مثبت جسمانی و روانی– اجتماعی تربیت‌بدنی و ورزش در مدارس معتقدند و اکثر آنان خواستار وجود برنامه تربیت‌بدنی در مدارس هستند.
-
- جایگاه واقعی درس تربیت‌بدنی در اکثر کشورها وضعیت مناسبی نسبت به سایر دروس دیگر ندارد.
-
- کشورهایی که از نظر اقتصادی توسعه یافته‌اند، عدم اجرای تربیت‌بدنی در آن کشورها با درصد کمتری همراه بوده است، اگر چه در آن کشورها نیز برخی موارد کم توجهی وجود داشته است.
-
- زمان کم برنامه درسی، منابع مادی ناکافی، کمبود امکانات مادی و نیروی انسانی از جمله مشکلاتی است که تربیت‌بدنی در مدارس بسیاری از کشورها با آن مواجه است.
-
- میزان ساعات اختصاص داده شده به درس تربیت‌بدنی در دهه های اخیر، در اکثر کشورها با کاهش ساعات رو بروست.
-
- در اکثر کشورها بیشترین زمان برنامه درسی در سال‌های پایین مدرسه در دامنه سنی ۹ تا ۱۴ سال وجود داشته است و دوم اینکه زمان اختصاص داده شده به برنامه درسی تربیت‌بدنی با افزایش سن کاهش مییابد.
-
- در مدارس بسیاری از کشورها تأکید زیادی بر پرورش ورزشکاران نخبه برای مسابقات بین مدرسه ای می‌شود، در حالی که تربیت‌بدنی عمومی برای مشارکت عمومی دانش آموزان مورد کم توجهی واقع می‌شود. در بسیاری از کشورها به کسب مدال‌های ورزشی به قیمت از دست دادن برنامه های تربیت‌بدنی پایه تأکید می‌شود.
-
- از چالش‌های مهم در اجرای درس تربیت‌بدنی در مدارس جهان، تهیه کامل امکانات ورزشی است. در بسیاری از مدارس در سطح دنیا امکانات به اندازه کافی تهیه نمی‌شود و مدارس تعداد کمی از کشورها از امکانات خوبی برخوردار است.
-
- تربیت‌بدنی در مدارس در اغلب کشورهای جهان و در قاره های مختلف در وضعیت خطرناکی قرار دارد و به سمت کاهش یا حذف برنامه درس تربیت‌بدنی پیش می‌رود.
-
- نگرش منفی نسبت به درس تربیت‌بدنی به این دلیل است که دانش آموزان احساس می‌کنند این درس، نیازهای شان را در زندگی برآورده نمی‌کند و دانش آموزان به درس تربیت‌بدنی مانند موضوعات آموزشی دیگر به صورتی یکسان توجه ندارند. آنها معتقد بودند این درس نمی‌تواند شانس آنها را در کسب شغل یا ورود به دانشگاه تحت تأثیر قرار دهد.
-
-
فصـل سوم:
روش شناسی تحقیق
۳-۱)مقدمه
در فصل حاضر با بهره گرفتن از روش علمی به بررسی روش پژوهش، جامعه و نمونه آماری، ابزار پژوهش، روش توزیع پرسشنامه و جمعآوری اطلاعات، روش تجزیه و تحلیل آماری و در نهایت روش تحلیل عاملی پرداخته می شود.
۳-۲ ) روش پژوهش
پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است که به بررسی عوامل موثر بر ارتقای جایگاه درس تربیت‌بدنی پرداخته است. در این پژوهش با بررسی کتب، مقالات علمی، مرور پایان نامه های مرتبط و پرسشنامه های آن و به خصوص مصاحبه با کارشناسان و معلمان صاحب نظر ، مهمترین متغیرهای مؤثر شناسایی و تعیین شدند. متغیرهایی که بیشترین تکرار و تأکید را بر اساس مستندات و مقالات علمی داشتند به عنوان سؤالات پرسشنامه انتخاب شدند.
۳-۳ )جامعه و نمونه آماری
جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان تربیت‌بدنی زن و مرد سه مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه بودند (۴۵۰ نفر). نمونه آماری بر اساس جدول مورگان به صورت نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب شدند که در نهایت تعداد ۱۷۳ معلم تربیت‌بدنی در این پژوهش شرکت کردند. ضمناً با توجه به اینکه در پژوهش حاضر از روش تحلیل عاملی استفاده شده است و در آن تعداد نمونهها باید حداقل سه و حداکثر ده برابر تعداد سؤالات پرسشنامه باشند لذا این مورد نیز رعایت شده است (جدول ۳-۱).
جدول (۳-۱)، جامعه و نمونه آماری پژوهش
| تعداد سمت | معلمان تربیت‌بدنی |
