مدیریت تنوع زیستی

حفظ و ترویج تنوع طبیعی، اجتماعی و فرهنگی برای گردشگری پایدار و ایجاد پایه در درازمدت ضروری است.

مجتمع های گردشگری در برنامه ریزی

توسعه گردشگری که در چاچوب برنامه ریزی استراتژیک منسجم ملی و محلی است. ارزیابی تاثیرات زیست محیطی، موجب افزایش قابلیت زنده ماندن طولانی مدت گردشگری خواهد شد.

حمایت از اقتصادهای محلی

گردشگری که به حمایت از طیف گسترده ای از فعالیت های اقتصادی محلی و هزینه های زیست محیطی و تخمین سود طولانی مدت با اقتصاد و اجتناب از آسیب های زیست محیطی کمک میکند.

جوامع محلی درگیر

مشارکت کامل جوامع محلی در بخش گردشگری نه تنها بیمه های اجنتماع و زیست محیطی را بهبود می بخشد بلکه به کیفیت پروژه های گردشگر ی نیز کمک میکند.

مشاوره و سهامداران عمومی

مشاوره بین صنعت گردشگری و سازمان های جوامع محلی و نهادها در صورتی ضروری است که آنها در کنار یکدیگر و در حل بالقوه تضاد منافع کمک کنند.

آموزش کارکنان

آموزش کارکنان و ادغام گردشگری پایدار به شیوه های کارف همراه با استخدام پرسنل در تمام سطوح و بهبود کیفیت محصول گردشگری.

بازاریابی گردشگری مسئولانه

بازاریابی را گردشگران کامل فراهم میکنند و مسئولان با توجه به اطلاعات طبیعی و اجتماعی و محیط های فرهنگی در مناطق مقصد را افزایش می دهند و رضایت مشتری را بهبود می بخشند.

سدلر در مدل اکوتوریسم پایدار بر سه دسته اهداف اساسی تاکید میکند:
هدف های اجتماعی:شامل تامین مزایای اجتماعی، مشارکت در برنامه ریزی ، آموزش و اشتغال
هدف های اقتصادی: شامل تامین مزایای اقتصادی برای جامعه محلی و پایایی اقتصادی صنعت
هدف های زیست محیطی: شامل کمک به حفظ منابع طبیعی، اجتناب از تخریب منابع، مدیریت عرضه و پذیرش ارزش منابع است و محل تلاقی این سه هدف “طبیعت گردی ” خوانده میشود (زاهدی،۱۳۸۲ :۶).
شکل۲-۳- مدل اکوتوریسم پایدار. منبع: زاهدی.۱۳۸۲:۶
بنابراین پیوندهای عمیقی میان انسان، محیط زیست و گردشگری در الگوی اکوتوریسم برقرار است که به میزان دخالت انسان ها در محیط زیسست یا و یا حفاظت آنها، پیوستار اکوتوریسم در محدوده ای جغرافیایی شکل میگیرد.
شکل ۲-۴- الگوهای پیوسته از اکوتوریسم. منبع: بدری و همکاران،۱۳۹۰

رشد و توسعه اکوتوریسم و لزوم مدیریت آن
بر اساس برآورد سازمان جهانی گردشگری (WTO) در مورد رشد عمومی صنعت توریسم ، یافته های موجود بیانگر آن است که بیشترین قسمت این رشد در بخش اکوتوریسم به وقوع خواهد پیوست و به طورکلی رشد این بخش از گردشگری ۱۰ تا ۳۰ درصد خواهد بود. به این ترتیب انتظار میرود در یک دهه دیگر شمار طبیعت گردها به بیش از ۲۰ درصد برسد و اهمیت و جایگاه اکوتوریسم در صنعت توریسم افزون تر شود و بر اساس برخی برآوردهای دیگر حتی از ۵۰ درصد کل سفرهایی که در جهان انجام میشود نیز فراتر خواهد رفت (کوهی و حسنی.۱۳۹۰: ۱۰۶).
اکنون از دیدگاه نظری برنامه ریزان و سیاست گذاران کشورهای درحال توسعه، به خوبی میدانند که درآمد و میزان اشتغال زایی حاصل از توریسم، ارقامی غیرقابل چشم پوشی است. تاثیرات شگرف توریسم در کاهش نرخ بیکاری، افزایش سطح درآمد، تامین منابع انرژی و رونق بازار صنایع دستی تنها بخشی از مزایای ویژه پرداختن به این صنعت است. به ازای ورود هر گردشگر سه تا شش شغل به صورت مستقیم و با احتساب مشاغل در بخش‌های تولیدی و خدماتی برای هر گردشگر ۹ تا ۱۵ شغل ایجاد می‌شود. طی سال‌های اخیر صنعت توریسم ۱/۵ درصد از درآمد ملی جهان را به خود اختصاص داده است توزیع جغرافیایی این درآمد در جهان یکسان نیست. به طوری که ۸۰% درآمد و اشتغال ناشی از این صنعت به آمریکا و اروپا اختصاص دارد. از ۲۰ درصد باقیمانده، ۲/۵ درصد سهم خاورمیانه و در میان سهم ایران کمتر از یک درصد است(طبیعت گردی.۱۳۸۷).
در این میان کشور ما ایران به دلایل زیر میتواند نگاه ویژه ای به اکوتوریسم و یا به تعبیری کلی تر، توریسم بر پایه طبیعت داشته باشد.
ملاحظات اجتماعی و فرهنگی در ایران مانع از رشد بعضی از شاخه های پر رونق این صنعت میشود.
ایران مانند هر کشور درحال توسعه دیگر، نیاز مبرم به ایجاد اشتغال، بهبود کیفیت زندگی مردم مناطق دورافتاده، منابع درآمد غیروابسته به نفت و استفاده پایدار از منابع طبیعی خود دارد.
قابلیت های بالقوه سرزمین ایران ظرفیت بسیار بالایی را برای رشد و توسعه اکوتوریسم فراهم کرده است. به طورکلی این قابلیت ها عبارتند از : موقعیت ممتاز زیست جغرافیایی، تنوع اقلیمی، تنوع توپوگرافیک، تنوع قومی و غنای تنوع زیستی_ یادآوری این نکته ضروری است که کمتر کشوری در دنیا، صاحب این همه گوناگونی در کنارهم است.